تعادل از اجزای کلیدی مهارت‌های حرکتی برای حفظ پاسچر و اجرای مهارت‌های ورزشی پیچیده است. هدف از تحقیق حاضر، مقایس? تعادل ایستا، پویا در ورزشکاران چهار رشت? ورزشی شامل ژیمناستیک، فوتبال، بسکتبال و شنا و یک گروه افراد غیرورزشکار بود. 40 زن ورزشکار با 5 سال سابق? ورزشی (10 ژیمناستیک با میانگین سن 31/0± 50/14 سال، قد 75/7± 20/155 سانتی‌متر و وزن 91/3±70/49 کیلوگرم، 10 فوتبالیست با میانگین سن 47/1 ±80/22 سال، قد 12/5 ±60/160 سانتی‌متر، وزن 87/4 ±95/52 کیلوگرم، 10 بسکتبالیست با میانگین سن 7/10 ±60/21 سال، قد 75/6 5/165 سانتی‌متر و وزن 27/6±43/57 کیلوگرم و 10 شناگر با میانگین سن 63/1± 3/23 سال، قد 46/5 ±5/163 سانتی‌متر و وزن 42/4± 50/55 کیلوگرم) و 10 زن غیرورزشکار (با میانگین سن 94/0± 7/23 سال، قد 27/3± 4/161 سانتی‌متر و وزن 54/3± 6/54 کیلوگرم) در این تحقیق شرکت کردند. برای ارزیابی تعادل ایستا و پویا به‌ترتیب از آزمون‌های بس و ستاره استفاده شد. داده‌ها پس از بررسی توصیفی با استفاده از آزمون تحلیل واریانس (ANOVA) در سطح 05/0 ?P تجزیه و تحلیل آماری شدند. تحلیل داده‌ها نشان داد در آزمون تعادل ایستا، خطا به‌طور معنی‌داری در ژیمناست‌ها در مقایسه با افراد غیرورزشکار و شناگران و در
فوتبالیست ها در مقایسه با شناگران کمتر است (05/0 P?) و در آزمون تعادل پویا طول رسش به طور معنی داری در ژیمناست ها در مقایسه با افراد غیرورزشکار و بسکتبالیست ها و در فوتبالیست ها در مقایسه با افراد غیرورزشکار بیشتر است (05/0 P?). نتایج تحقیق حاکی از آن بود که شناگران تعادل ایستای کمتر و بسکتبالیست‌ها تعادل پویای کمتری در مقایسه با دو گروه ورزشی دیگر دارند که ممکن است یک عامل پیش‌بین برای اسپرین‌های مچ پا در آینده باشد. بنابراین به مربیان و پزشکیاران ورزشی پیشنهاد می‌شود برنامه‌های غربالگری (screening) منظم را با استفاده از آزمون‌های تعادلی بس و ستاره انجام دهند و تعادل ورزشکاران را ارزیابی و افرادی را که به ضعف تعادل دچارند شناسایی کنند.
ابتدای صفحه